Менің «Стимул+» клубындағы жетістіктерім

Мен, Рамазанова Гүлфайра жасым 25-те. 1 топ мүгедегімін. Хобда ауданы, Жарық ауылында туып өстім. Сол жақта алғаш мектепке барып, 11 сыныпты аяқтадым.

Ақтөбе қалалық сал ауруына шалдыққан азаматтарды қолдау қорына 2009 жылы тіркеліп, 2010 жылдан бастап қоғам өміріне белсенді араласа бастадым.Сол кезде менің өмірімде көптеген мүмкіндіктер ашылды.

Мектеп аяқтағаннан кейін мен орта арнаулы немесе жоғары оқу орнына түсіп мамандық игеруді армандадым. Алайда, оқуға түсіп өз бетімше оқу маған ауыр болатынын мен түсіндім. Өйткені, мүгедектік арбадағы адамға өз бетінше жүру оңай емес, сондай-ақ қоршаған ортаның қолжетімсіз болуы да бар. Мен көпбалалы отбасынанмын. Ата-анам зейнеткер адамдар. Олардың мені оқытып, үнемі қасымда жүруге мүмкіндіктері болмай қалған жағдайлар болды. Сондықтан мен ата-анама ауыртпалық салғым келген жок. Бірақ мамандық иесін алу талабым қатты болды.

2014 жылы мен Ақтөбе қалалық сал ауруына шалдыққан азаматтарды қолдау қорының қолдауымен өзімдей тағдырлас жандармен Мұғалжар-техникалық колледжіне түстім. Менің арманым орындалды, 2016 жылы «Радиоэлектроника және байланыс» мамандығын игеріп, диплом алдым.

2016 жылдың қазан айынан бастап «Стимул+» тобының белсенді мүшесімін. Бұл клуб жөнінде көп нәрсе айтуға болады. Клубта менің тағдырлас достарым көп. Олардың барлығы өмірге құштар, өнерлі жандар. Ән айтады, би билейді, музыкалық аспаптарда ойнайды. Біз көп уақытымызды бірге өткіземіз. Демалыста бірге серуендеу, қала сыртына демалысқа шығу, концерттер мен түрлі мәдени шараларға бірігіп барамыз. Семинарларға қатысып, білім алып, шет тілінен сабақ алып жатырмыз.

Клуб өмірінде еріктілер ерекше орын алады. Олардың ұйымдастыруымен көптеген қызықты да мазмұнды шаралар ұйымдастырылып өткізіледі. Соның ішінде «Ақтөбе қайырымды жандары», «Д.А.Р.» клубы, «Жүректен жүрекке» еріктілер топтарын айтып кетуге болады.

Біз барлығымыз ортақ жұмыстанып, көптеген нәтижерлерге қол жеткіздік деп айта аламын. Біз өзара достықты орнатып, бір үйдің баласындай болдық. Бүгін мен еріктілерге үлкен алғысымды бірдіргім келеді.

Болашақта мен әрі қарай өз-өзімді дамыту жағынан жұмыстанып, мамандық иесі болып, жұмысқа орналасқым келеді. Мен бұл арманымның да орындалатындығына сенемін.

Барлық достарыма табыстар, жетістіктер тілей тұра, биіктерден көріне берсін дегім келеді.

Куралай Байменова

6 июня 2013год
В опустевший дом мой постучалась осень…
А за нею старость корчит дряблый лик!
Я прожила на свете пятьдесять плюс восемь,
Годы пролетели словно один миг!

2010 год
Нам дороги одни воспоминания,
Нам дороги одни гробы.
Но, вопреки своим желаниям
Я загребаю жар чужой трубы…

Посвящение другу

Ушел из жизни мой товарищ.

Он был особенный, почти святой,

Прощальным словом завершаю

Я дружбу долгую с тобой.

Ты должен знать, как я любила,

Когда в наш дом ты приходил.

Как о сокровенном говорили,

Как ты задумчиво шутил…

Ты был такой необыкновенный

На фоне ловких воротил.

Умел остановить мгновенье –

Неспешной прозой создать тыл.

Ты летописец нашей жизни,

Свидетель многих перемен.

Как верный сын своей Отчизны

Свой путь осилил без измен.

Не изменял своим любимым,

Умел ценить, прощать других.

Ты был таким правдивым, цельным

Как монумент среди живых!

Твой образ светлый (он послан свыше)

Я сохраню в душе своей.

И я молюсь, молюсь, ты слышишь?

За упокой души твоей…

                                                                  Куралай Байменова

                                                                  5.02.2013

Алланың бір құлымын

Шөмекейдің нар ұлымын!
Бегімін Алтын қазақтың
Желбіреген тұлымым!
Көп баланың бірімін,
Ортасында ірімін.
Анашымның арқасында
Қуақы, еті тірімін.
Жұлдызым жанып тұрғанда,
Еңбегім ерен кез еді.
Тағдырдың сыны ұрғанда
Суға кеткен кез келді...
Омыртқам сынып отырдым,
Басымды төмен тұқырдым.
«Қоғамнан» келген қыздарға
«Мүгедекпін!» деп көзге шұқыдым.
Уақыт өтті, жыл өтті,
Қазірде мен жақсымын!
Жұмысым қолда, әр сәтті
Рульмен бұрған ТАҚСЫмын.
«ТАКСИ»-де жұмыс жасаймын,
Жолаушылар тасимын.
Отырмаймын ерігіп,
Бостан босқа керіліп.
«Қоғам» мені үйретті,
Жақсыны алға тартуға.
Талай жанды сүйрепті
Жаманнан бас тартуға.
Назарын елдің аударып,
Үй де салдым, ән салдым.
Еңсемді биік көтеріп Алтынбек Жаңбырбаев
«Бақыттымын!» деп жар салдым! 13-қаңтар 2012 жыл